یکی از بزرگترین محله های اطراف تهران که متاثر از زندگی ماشینی همچنان بافت بومی و قدیمی خود را حفظ کرده ، تجریش است . نام کوچه ذغالی های تجریش نامی آشنا و نماد بافت سنتی و اصیل ایرانی است که در آن بوی ناب زندگی موج می زند .
عید سعید فطر سال ۹۱ در یکی از بن بست های پر از لطف کوچه ذغالی ها در حیاط خانه ای قدیمی ، آشپزخانه ای کوچک و صمیمی به منظور خدمات رسانی به هیئت ها و اهالی بازار به نیت اقا امیرالمومنین علی علیه السلام به نام مرشد تاسیس شد.
پس از گذشت دوسال و نیم بنا به استقبال فراوان مشتری و با تغییراتی در نمای ظاهری و فضای حیاط آن خانه قدیمی و خرید ملزومات اولیه یک رستوران “آشپزخانه مرشد ” به “رستوران کوچک مرشد”با مساحت ۵۰ متر تبدیل شد.
مرشد امروز حاصل یک روند تکامل ۴ ساله است . سرویس دهی و پخت غذای با کیفیت عالی و همچنین مشتری مداری و احترام به حقوق آنها از مهم ترین دغدغه های مجموعه مرشد می باشد .
“رستوران مرشد ” یکی از بهترین رستوران ها در منطقه تجریش تهران است.
کیفیت بالای سرویس های این رستوران و موقعیت مکانی در کنار قیمت مناسب با توجه به کیفیت باعث معروفیت بیشتر در شهر تهران شده است. غذای ایرانی یکی از دلایل معروفیت رستوران مرشد در بین جوان ها است. محیط سنتی و سرویس دهی به سبک سنتی از بهترین خصوصیات این رستوران در تجریش تهران در میان بقیه رستوران ها است.
دکوراسیون این رستوران خیلی زیباست و حال و هوای سنتی دارد. دیوارها از کاهگل ساخته شده و پنجره ها با شیشه های رنگی تزئین شده اند.استفاده از سماور و ظروف قدیمی سنتی به زیبایی این رستوران اضافه کرده است.
برخورد پرنسل رستوران مرشد تجریش با مشتری ها مودبانه و دوستانه ست.در رستوران مرشد زیاد منتظر غذا نمی مونید.
در رستوران مرشد غذای مورد نظر رو در سینی سرو میکنند. سینی ها سایزهای مختلف دارند و چند نفر اشتراکی می توانند از یک سینی غذا بخورند. کیفیت غذای رستوران مرشد بسیار عالی و منحصر بفرد است. بهترین و پرطرفدارترین غذاهای رستوران مرشد تجریش این غذاها هستند :
کباب برگ، کباب کوبیده مخصوص، کباب سلطانی، خورشت قیمه و میرزا قاسمی
اگه برای اولین بار میخواهید رستوران مرشد رو امتحان کنید سعی کنید آخر هفته نباشد چون آخرهفته ها خیلی شلوغ هست.سعی کنید مقداری زودتر بروید که به اوج شلوغی برنخورید.
در رستوران مرشد نوشابه سرو نمیشه و فقط میتوانید دوغ و آب و انواع شربت سفارش بدهید.
