در تهران قدیم بیشتر کتابفروشان ثابت و دورهگرد اهل خوانسار بودند. در بین آنها حاج ملا صادق خوانساری، حاج ملا خوانساری، آشیخ رضا، حاج محمدمهدی کتاب فروش خوانساری و میرزا علیاکبر خوانساری از جمله کتابفروشان و ناشران قدیمی بازار تهران و خیابانهای اطراف بودند. جلوخان مسجد شاه، بازار حلبیسازها، سرای امیر، بازار بینالحرمین، تیمچه حاجبالدوله و بعدها خیابانهای ناصریه، صور اسرافیل و باب همایون مرکز اصلی فروش کتاب و کتابفروشهای دورهگرد بود.
بعد از وقایع شهریور سال ۱۳۲۰ راسته بازار کتابفروشها در خیابان شاهآباد، روبهروی مجلس شورای ملی تا میدان مخبرالدوله و کوچه رفاهی نیز گسترش پیدا کرد. دیوان حافظ، مثنوی معنوی، انواع کتاب دعا، تاریخ بیهقی، شاهنامه امیربهادر و زادالمعاد علامه مجلسی از جمله کتابهای چاپی و نسخههای خطی بود که توسط کتابفروشان و فروشندگان دورهگرد خرید و فروش میشد.
اگر کسی خواهان نسخه خطی و نایابی هم بود باید سفارش میداد تا کتابفروشها برایش تهیه کنند. «سعید نفیسی» نویسنده در اینباره مینویسد: «بازار حلبیسازها یا بازار بینالنهرین مرکز کتابفروشیهای تهران بود. یکی دیگر از تیمچههای کتابفروشی تهران هم در تیمچه حاجبالدوله و بازار کفاشها بود. حاج ملا محمدصادق و حاج ملا محمدباقر ۲برادر اهل خوانسار و اهل فضل بودند که به خانههای مردم میرفتند و کتابهایشان را عرضه میکردند. گاهی فوراً هم پول کتابها را نمیگرفتند. معتبرترین دکان کتابفروشی آن زمان میرزا محمد خوانساری در بازار حلبیسازها، روبهروی خانه حاج حسین ملکالتجار قرار داشت.»
