شرایط زندگی در روزگار قدیم طوری بود که شغلهای متناسب با خود را میطلبید. شغلهایی که این روزها از آن با نام مشاغل از یاد رفته یاد میکنیم. مثل مرغفروش دورهگرد یا طبقکش یا همین لحافدوزی که کماکان دیگر به مشاغل قدیم میپیوندد. یکی از آن مشاغل «امتحان زور» بود. آن وقتها که دستگاه بدنسازی نبود دستگاهی به نام «امتحان زور» از جمله وسایل بدنسازی و ورزشی وجود داشت. وقتی معرکهگیر با دندان خود یک خر سنگین وزن را اندکی از زمین، جدا یا سینی مسی را دونیم میکرد و اتومبیل در حال حرکت را متوقف میکرد اندازه زورش مشخص میشد.
دستگاه امتحان زور برای مردم عادی بود و میزان زورشان را مشخص میکرد. این دستگاه دو دسته داشت که به سمت داخل هدایت میشد و باعث میشد عقربه از شماره صفر تا ۲۰۰ حرکت کند. بیشتر افرادی که با قدرت این دو دسته را داخل میفشردند در نهایت میتوانستند عقربه را از عدد ۱۰۰ بگذرانند. گذراندن از عدد ۱۵۰ قدرت بسیاری را میطلبید. شرطبندی روی عدد از کارهای رایج مردم در اطراف دستگاه امتحان زور بود. صاحب دستگاه برای آنکه مشتریان را ترغیب کند و پولی گیرش بیاید عکسی از پهلوانان را در وسط صفحه عقربه میچسباند و فیگور بازو و سینه پهلوان و قهرمان را به رخ میکشید. دستگاه امتحان زور تا دهه ۱۳۴۰هم در خیابانهای تهران پیدا میشد.