درباره ی پل جوادیه و ویژگی هایی که آن را منحصر به فرد کرده است بیشتر بدانیم :
طول کلی پل حدود ۲۱۰ متر که شامل ۴ دهانه دسترسی می‌باشد و پل اصلی به طول کلی ۱۲۶ متر و عرض ۳۰ (دو باند ۱۴ متری و فاصله۲ متر بین باندها) و ۱۰۴ متر ونیم آن معلق است.
تمامی انرژی مورد نیاز روشنایی و نورپردازی پل جوادیه با استفاده از “انرژی باد و خورشید” تأمین می‌شود.
در پل جوادیه از ضربه‌گیرهای هیدرو‌دینامیک استفاده شده که ارتعاشات زلزله را دفع می‌کند و توان استقامت در زلزله ۱۰ریشتری را داشته و یکی از ویژگی‌های بارز آن ایمنی بالا در برابر لرزه‌های شدید است که در این ارتباط ۸ لرزه‌گیر با ظرفیت ۲ هزار تن در پل نصب شده است.
این پل برای عبور ۶ خط سواره رو با حاشیه ایمنی لازم و پیاده روهایی به عرض ۲ متر در طرفین طراحی شده است.
تعداد خطوط راه آهن موجود زیر پل جوادیه ۶ خط است با دهانه مفروض برای پل، قابل افزایش تا ۱۰ خط توسعه آتی می‌باشد.
با توجه به اینکه خاک رسی محوطه پل و بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی منطقه از دیگر چالش‌های احداث این پل بوده‌است، برای جلوگیری از پیشامدهای احتمالی ۸۰ شمع بتنی در این پل به کار رفته‌است.
این پل دارای سه پایه بتنی نشیمنگاه، دو نشیمنگاه در سمت چپ و یک نشیمنگاه در سمت راست می باشد. پایه‌های فلزی پل از نوع باکس فلزی طراحی شده است که شکل هندسی و نمادین آن که عرشه پل اصلی به صورت آویز توسط کابل‌های فولادی می‌باشد به صورت سوزن خط راه آهن می‌باشد.
پل سه پایه جوادیه همچنین دارای یک قوس اصلی با دهنه‌ای ۱۲۶ متری است که از ۱۰ قطعه ساخته شده است و هر قطعه آن حدود ۷۰ تن وزن دارد. ۱۵ درصد وزن این قطعات مربوط به جوش آن است و برای نصب هر کدام از این قطعات، یک جرثقیل ۷۰۰ تنی به کار رفته است.
تعداد کابل‌های به کار رفته در پل ۱۲عدد بوده که به ارتفاع ۶ تا ۳۰متر به عرشه ۱۲۶متری این سازه متصل شده است و ۱۸هزار تن بار را کنترل می‌کند. به‌دلیل متغیر بودن ارتفاع، کابل‌ها به ۳ تیپ متفاوت ۱۹رشته، ۳۷رشته و ۶۱ رشته‌ای تقسیم شده‌اند که هر کدام توان تحمل متفاوت بار پل را به‌خود اختصاص می‌دهند و به‌صورت جداگانه از توان حمل بالایی برخوردار بوده و از ۲۵۰ تا ۸۵۰ تن بار را تحمل می‌کنند.
این پل در سال ۱۳۸۹ افتتاح شد.
