محله منیریه از نام منیرالسلطنه یکی از همسران ناصرالدین شاه گرفته شده است.منیرالسلطنه دختر محمدتقی خان معمارباشی آذربایجانی بود که دارالفنون را ساخت و ریس اداره بنای دیوان اعلی بود.به دلیل رفت و آمد پدرش در دربار قاجار مدتی بعد ناصرالدین شاه منیرالسلطنه را به عنوان یکی از همسرانش انتخاب کرد و این دختر در دسته همسران غیردایم ناصرالدین شاه قرار گرفت حاصل ازدواج این دو،”کامران میرزا”بود که محبوبیت زیادی نزد شاه داشت و گفته می شد اگر کامران میرزا پسر زنی از معمارباشیان نبود حتما به ولایتعهدی منصوب می شد اما اصل و نسب مادر،او را به میان نایب السلطنگی رساند.
بعد از اینکه مهدعلیا،مادر ناصرالدین شاه،درگذشت مراسم جشنی که هرسال در سالروز تولد فاطمه(دختر پیامبر اسلام) توسط او در حرم برگزار می شد،برعهده منیرالسلطنه قرار گرفت و این مراسم هرسال و در بیستم جمادی الثانی در منزلش که منیریه نام داشت،برگزار می شد و در آن علاوه بر زنان حرم،همسران سفرا و هیات های خارجی نیز در کنار ناصرالدین شاه و کامران میرزا نایب السلطنه_تنها مردانی که اجازه حضور در مهمانی را داشتند_شرکت می کردند.
منیرالسلطنه موقوفات زیادی هم داشت و بعد از فوت یکی از برادرانش به نام امیرنظام با ارث به جا مانده از او مدرسه ای را در گورستان مجاور بقعه امامزاده سیدنصرالدین به نام مدرسه منیریه بنا و موقوفاتی از تهران و مازندران را برای هزینه های این مدرسه تعیین کرد.
مسجد منیریه در کنار بقعه امامزاده نصرالدین نیز از بناهایی است که منیرالسلطنه ساخته و آیینه کاری و ساخت ضریح نقره و و گنبد این امامزاده نیز توسط او در دوره ناصرالدین شاه انجام شده است.موقوفات زمین غیر مزروع،کاروانسرا و هفتاد و سه باب دکان که برای مدرسه و مسجد منیریه وقف شده است از دیگر موقوفات او است.
بعداز مرگ ناصرالدین شاه و با دستور مظفرالدین شاه زنان از حرم اخراج شدند.منیرالسلطنه که خودش پیش از این دستور،منزلش را در سروستان تخلیه کرده بود به منزل فرزندش کامران میرزا رفت.هرچند که منیریه پس از فوت منیرالسلطنه متروک بود و فقط در روزهای محرم مراسم روضه خوانی در آن برقرار می شد و به این ترتیب نام او بر این محله در تهران باقی ماند؛منیریه!
گفته می شود او تا اواسط دوره مظفری زنده بوده.اما کسی از زمان دقیق مرگش خبر ندارد.پس از مرگ،منیرالسلطنه در ایوان حرم علی(امام اول شیعیان) در شهر نجف دفن شد.
