«فردا صبح ساعت ۵ کله پاچه، ساعت ۶ مسابقه مشت‌زنی محمد علی کلی با فریزر در تلویزیون این قهوه‌خانه، در صورت برنده شدن محمد علی، چای و قلیان، مجانی است.»
در سال‌هایی که تلویزیون هنوز همه‌گیر نشده بود و محمدعلی (کاسیوس کلی) قهرمان آمریکایی مشت‌زنی (بوکس) جهان به خاطر مسلمان بودن وتوانمندی و پاره‌ای ویژگی‌های اخلاقی محبوب‌ترین ورزشکار خارجی نزد ایرانیان بود، قهوه‌خانه‌ای در تهران این ابتکار را به خرج داد و اعلام کرد مشتریان می‌توانند مسابقۀ «محمد علی» – که در ایران به محمد علی کلی شهرت داشت و دارد – با «جو فریزر» رقیب مشهور خود را از تلویزیون این قهوه‌خانه تماشا کنند و جالب این که چنان که در تصویر می‌بینید اضافه کرده اگر «محمدعلی» برنده شود چای و قلیان، میهمان قهوه‌خانه خواهید بود.
می‌توان حدس زد که علاقه‌مندانی با هم قرار گذاشتند ۵ صبح در قهوه‌خانه باشند و کله‌پاچه‌ای بخورند (البته در اصطلاح کله‌پاچه را می زدند!) و بعد با طیب خاطر و شکم پُر به تماشای مسابقۀ بوکس بنشینند و اگر «محمد علی»، فریزر را «ناک اوت» کرد چای و قلیان سفارش دهند و پولی هم نپردازند. در آن دوره البته احتمالا پلیس حساسیتی نشان نمی داده که در کافی شاپ تلویزیون تماشا کنند و اصطلاح «تداخل صنفی» به کار نمی رفت!
از آن دوره بیش از ۴۰ سال می گذرد اما خاطرات آن هنوز در کام نسل هایی که به یاد دارند شیرین است. آن همه تحمیلات و محفوظات به درد نخور را فراموش کرده ایم اما گفت و گو هامان به این بهانه را به یاد سپرده ایم و نام «کلی» برای ما با آن صبح زود برخاستن ها و تماشای مشت بر سر و روی یکدیگر کوفتن ها قرین شده و طفلک معلم دینی که در عین این که بوکس را حرام می دانست محمد علی را به خاطر مسلمان شدن می ستود و این تناقض را نمی توانست حل کند!
دو سه نوبت از خاطرات تماشای تلویزیونی هم در ذهن این نویسنده ثبت شده و البته به جای قهوه خانه در خانه پدربزرگ مسابقه را تماشا می کردیم و به همین خاطر دیرتر روانۀ مدرسه می شدیم و اصلی پذیرفته شده بود و به دلیل تأخیر مؤاخذه نمی شدیم هر چند که زمان بوکس مثل فوتبال طولانی نبود و صبح زود هم پخش می شد نه در ساعات درس و مدرسه.
مهرداد خدیر
