یکی از رسوم جالب مردم طهران قدیم، شیوه‌های مختلف بخت‌گشایی برای دختران دم‌بخت بود؛ روش‌هایی که بیشتر آنها برگرفته از اعتقادات خرافی بود اما به دلیل تکرار آن در میان افکار عمومی، باورپذیر و تبدیل به یک رسم و سنت پسندیده می‌شد.
گذراندن چادر دختران دم‌بخت از دل و روده گوسفندان یکی از رسوم در طهران قدیم بود که «پرویز شهبازی» در کتاب «برگ‌هایی از تاریخ تهران» به آن اشاره می‌کند: «هرگاه قرار بود قصابی برای کشتن گوسفند نذری به خانه همسایه رود، مادر دختر چادر دخترش را بر می‌داشت، نزد قصاب می‌رفت و از او خواهش می‌کرد که پس از سر بریدن گوسفند، چادر دختر را از لابه‌لای روده آن عبور دهد. با این امید که وقتی دختر آن چادر را سر کرد به‌زودی بختش باز شود. البته دستمزد قصاب هم در این مأموریت جدا از پول، یک کله قند بود.»
طبخ قیمه‌پلو عروسی هم از دیگر رسوم بخت‌گشایی دختران در طهران قدیم بود که در این کتاب از آن یاد شده است: «در این رسم که به پلو عروسی معروف است، پیردخترها قیمه‌پلو می‌پختند و ته‌مانده پلو عروسی را با آن قاطی می‌کردند و به فقرا می‌دادند که بختشان باز شود.
