از آنجا که بازار تهران بسیار بزرگ و امکان بازبینی همه جای آن ممکن نبود، نگهبانان، با سگ‌هایی ولگرد و درنده که به «سگ بازاری» موسوم بودند وارد بازار می شدند.
این سگ ها غیر از نگهبانان ، هر جنبده‌ای را مورد حمله قرار داده و پاچه می‌گرفتند از این رو با نزدیک شدن وقت غروب و بسته شدن درب‌های بازار و طبیعتاً ول شدن سگ‌های بازاری، نگهبانان در بوقی بزرگ که از شاخ قوچ درست می‌شد و صدایی بلند و فراگیر داشت می‌دمیدند که یعنی در حال باز کردن سگان و رها کردنشان در بازار هستیم.
به این بوق که ۳ بار با فاصله زمانی مشخصی نواخته می‌شود «بوق سگ» می‌گفتند.
افراد با شنیدن بوق سگ از بازار خارج شدند.
به نقل از کانال تهران نگاری
