رستوران «ابول پلویی» جنب مسجد شاه در محله بازار تهران بود و آن زمان جزو پلوییهای مشهور تهران به حساب میآمد. شهرت «ابوالفضل دولابی» که به ابول پلویی معروف بود بیشتر از مغازهاش بود. این شهرت به این دلیل بود که برای او فقیر و غنی نداشت و همه کسانی که پا به مغازهاش میگذاشتند به یک میزان احترام میکرد و با محبت جلو فقرا هم غذا میگذاشت. البته رستوران ابول پلویی به دلیل دیگری هم معروف بود. چون ارزانتر از همه میگرفت و به این دلیل هیچوقت در مغازهاش جای سوزن انداختن نبود.
«جعفرشهری» در کتاب طهران قدیم از رستوران ابول پلویی و شهرتش و غذاهای این رستوران نوشته است: «او برای هر ظرف غذایش ۳ سیر برنج و باقلا و ۵ سیر(هر سیر معادل ۷۰ گرم) گوشت میگذاشت و روغن حیوانی بود که روی برنج میریخت. ابول پلویی دو جور غذا داشت که یکی را سه عباسی و دیگری را پانزده شاهی قیمت گذاشته بود.
با این حساب که برای اولی پنج سیر گوشت و برای دومی شش سیر در نظر گرفته بود که پرخورها و چربخورها به دومی رو میآوردند.» چیزی که رستوران ابول پلویی را سر زبانها انداخت این بود که مشتریها سر قیمتها چانه میزدند و اغلب مبلغی را که خودشان میخواستند پرداخت میکردند. ابول پلویی سر قیمت غذاها سختگیری نمیکرد و هرکسی هرچه داشت میداد و او هم میگفت برکتش با خداست.
زهرا اردشیری
